Z Skrypty dla studentów Ekonofizyki UPGOW
(→Estymacja parametrów modeli) |
|||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
Będziemy dopasowywać dane do modelu | Będziemy dopasowywać dane do modelu | ||
: <math> X_t - \varphi_1X_{t-1} - \dots - \varphi_p X_{t-p} = Z_t + \theta_1Z_{t-1} - \dots - \varphi_q Z_{t-q}, \{ Z_t \} = BS(0,\sigma^2) \ </math> | : <math> X_t - \varphi_1X_{t-1} - \dots - \varphi_p X_{t-p} = Z_t + \theta_1Z_{t-1} - \dots - \varphi_q Z_{t-q}, \{ Z_t \} = BS(0,\sigma^2) \ </math> | ||
| - | Czyli dla wybranych przez na ''p'' i ''q'' celem będzie znalezienie wektorów <math> \bar{\varphi} = (\varphi_1, \dots, \varphi_p) </math> oraz <math> \bar{\theta} = (\theta_1, \dots, \ | + | Czyli dla wybranych przez na ''p'' i ''q'' celem będzie znalezienie wektorów <math> \bar{\varphi} = (\varphi_1, \dots, \varphi_p) </math> oraz <math> \bar{\theta} = (\theta_1, \dots, \theta_q) </math>. |
===AR=== | ===AR=== | ||
Wersja z 15:37, 29 gru 2010
Analiza Szeregów Czasowych <<< Modelowanie szeregów czasowych | Matlab / GNU Octave >>>
Spis treści[ukryj] |
Estymacja parametrów modeli
Szacowanie parametrów modeli rządzących szeregami czasowymi to niełatwe zagadnienie. Jest to również przedostatni krok w analizie szeregów czasowych. Ostatnim krokiem jest predykcja przyszłych wartości szeregu w oparciu o dane posiadane. ,
Aby oszacować jaki to model ARMA(p,q) stoi za analizowanym szeregiem czasowym musimy wykonać kilka kroków
- jakie p i q należy wybrać
- oszacować średnią oraz współczynniki AR oraz MA \theta_j \ , i=1,...,p, j=1,...,q,
- oszacować wariancję szumu \sigma^2 \ dla wybranych parametrów,
- sprawdzić poprawność wybranego modelu (najlepiej dla różnych zestawów parametrów p i q).
Ostateczna decyzja, czy dany model dobrze reprezentuje dane zależy od kilku możliwych testów.
Zakładamy obecnie, że fitować będziemy model ARMA do danych których średnia wynosi 0
- \langle X_t \rangle = EX_t = 0.
Jeżeli \{ Y_t \} oznacza oryginalne dane, to X_t = Y_t - EY_t .
Będziemy dopasowywać dane do modelu
- X_t - \varphi_1X_{t-1} - \dots - \varphi_p X_{t-p} = Z_t + \theta_1Z_{t-1} - \dots - \varphi_q Z_{t-q}, \{ Z_t \} = BS(0,\sigma^2) \
Czyli dla wybranych przez na p i q celem będzie znalezienie wektorów \bar{\varphi} = (\varphi_1, \dots, \varphi_p) oraz \bar{\theta} = (\theta_1, \dots, \theta_q) .
AR
W przypadku, gdy posiadane dane mogą być przybliżone poprzez model autoregresji rzędu p (tj: q = 0), dość dobrym estymatorem wektora \bar{\varphi} okazuje się być prosty algorytm porównujący autokowariancję próby oraz teoretyczną wyliczoną z modelu AR(p). Metoda ta nosi nazwę Yule-Walkera.
Metoda Yule-Walkera
Algorytm Durbina - Levinsona
Algorytm Burga
MA
Dla przypadków, gdy q > 0 metoda zaprezentowana wcześniej nie do końca zdaje egzamin. W tym przypadku posługujemy się algorytmem innowacyjnym.