Z Skrypty dla studentów Ekonofizyki UPGOW
Zajmiemy się teraz układami dwóch i trzech równań liniowych, przy czym zagadnieniu rozwiązywania dowolnego układu równań liniowych będzie poświęcony osobny wykład w dalszej części tego kursu. Zaczniemy jednak od krótkiego przypomnienia definicji równania liniowego.
Spis treści[ukryj] |
Równanie liniowe
Równaniem liniowym nazywamy równanie postaci
przy czym x \in R jest niewiadomą, czyli wielkością którą znajdujemy rozwiązując równanie liniowe. Natomiast wartości współczynników równania a \in R i b \in R są znane. Rozwiązanie równania polega na znalezieniu wszystkich liczb, które podstawione w miejsce x spełnią powyższe równanie. Funkcja
\begin{aligned} y = ax + b, x\in R \nonumber\end{aligned}
jest funkcją liniową, a parametr a jest nazywany współczynnikiem kierunkowym prostej, która jest wykresem funkcji liniowej. Współczynnik kierunkowy jest równy wartości tg\alpha, gdzie \alpha jest kątem pod którym prostą y = ax + b przecina oś OX (Rys 1).
Oprócz znalezienia rozwiązania jakiegokolwiek równania istotne jest udzielenie odpowiedzi na następujące dwa pytania: czy równanie ma rozwiązanie?, a jeśli ma to ile jest rozwiązań?. W przypadku równania liniowego ax + b = 0 z jedną niewiadomą x mamy następujące trzy przypadki:
- jeżeli a \neq 0 to jest jedno rozwiązanie x = \frac{-b}{a}. Funkcja liniowa y = ax + b reprezentująca równanie ax + b = 0 przecina oś OX w dokładnie jednym punkcie o współrzędnych (\frac{-b}{a},0).
- jeżeli a = 0, b \neq 0 to wtedy nie ma rozwiązań (x \in \emptyset), a funkcja liniowa y = b, będąca geometrycznym przedstawieniem tego równania nie ma punktu przecięcia z osią OX, jest do niej równoległa.
- jeżeli a = 0 i b = 0 to wtedy jest nieskończenie wiele rozwiązań (x \in R), a będąca rozwiązaniem prosta y = 0 pokrywa się z osią OX.
Układ dwóch równań liniowych
Układ dwóch równań postaci
\begin{cases} a_1x + b_1y = c_1 \\ a_2x + b_2y = c_2 \end{cases}
nazywamy układem dwóch równań liniowych z dwiema niewiadomymi x i y, przy czym wymagamy aby wartość przynajmniej jednego ze współczynników a_1, b_1 była różna od 0 (i podobnie dla a_2, b_2). Jeżeli te warunki na współczynniki są spełnione to wtedy każde z dwóch równań przedstawia prostą w układzie współrzędnych XY, a dwie proste na płaszczyźnie mogą mieć zero (są wtedy równoległe), jeden (przecinają się w jednym punkcie) lub nieskończenie wiele (pokrywają się) punktów wspólnych. I dlatego układ dwóch równań liniowych z dwiema niewiadomymi może mieć, odpowiednio: 0 rozwiązań (układ sprzeczny), dokładnie jedno rozwiązanie (układ oznaczony), lub nieskończenie wiele rozwiązań (układ nieoznaczony). Ilustracją graficzną tych przypadków są rysunki (Rys 2a, Rys 2b, Rys 2c).
W celu ułatwienia rozwiązania układu równań liniowych można wykonywać pewne operacje, z których najważniejsze to: mnożenie obu stron równania przez tę samą liczbę różną od zera oraz dodawanie bądź odejmowanie równań stronami. Aby rozwiązać układ dwóch równań liniowych najczęściej stosuje się jedną z czterech metod: podstawiania, przeciwnych współczynników, wyznaczników, bądź graficzną. Metodą wyznaczników zajmiemy się w dalszej części zajęć gdy będziemy omawiać podstawowe działania na macierzach, w tym obliczanie wyznaczników. A teraz pokrótce przedstawimy metody podstawiania i przeciwnych współczynników.
Metoda podstawiania
Metoda ta polega na wyznaczeniu, np. z równania a_1x + b_1y = c_1 niewiadomej x (będzie ona oczywiście wyrażała się przez niewiadomą y) i wstawienia do drugiego równania. Wtedy drugie z równań będzie równaniem liniowym z jedną niewiadomą y, które rozwiązujemy znanymi już sposobami. Po znalezieniu y wstawiamy je do równania pierwszego otrzymując równanie liniowe z jedną niewiadomą x. \\
Rozwiążemy metodą podstawiania układ dwóch równań liniowych
\begin{cases} 2x + 3y = 2 \\ 4x - y = 0 \end{cases}
Z drugiego równania znajdujemy, że y = 4x i wstawiamy do pierwszego otrzymując równanie z jedną niewiadomą
2x + 3 \cdot 4x = 2 14x = 2
któego rowiązaniem jest x = \frac{1}{7}. Wstawiając x = \frac{1}{7} do y = 4x otrzymujemy y = \frac{4}{7}. Poprawność rozwiązania można łatwo sprawdzić wstawiając otrzymane wartośći x i y do układu równań.
Metoda przeciwnych współczynników
Ta metoda polega na pomnożeniu jednego z dwóch równań przez taką liczbę (oczywiście różną od 0) aby po dodaniu (bądź odjęciu) równań stronami otrzymać równanie z tylko jedną niewiadomą, x bądź y, które rozwiązujemy znanymi sposobami.\\
Rozwiążemy teraz powyższy układ równań metodą przeciwnych współczynników mnożąc pierwsze z równań przez -2
\begin{cases} -2 \cdot 2x + (-2) \cdot 3y = (-2) \cdot 2 \\ 4x - y = 0 \end{cases}
tak aby a po dodaniu stronami otrzymać następujące równanie na zmienną y
-7y = -4
a po rozwiązaniu y = \frac{4}{7} i dalej x = \frac{1}{7} po wstawieniu rozwiąznia y do z drugiego z równań.
Układ trzech równań liniowych
Układ trzech równań postaci
\begin{cases} a_1x + b_1y + c_1z = d_1 \\ a_2x + b_2y + c_2z = d_2 \\ a_3x + b_3y + c_3z = d_3 \end{cases}
nazywamy układem trzech równań liniowych z trzema niewiadomymi x, y i z. Taki układ równań można rozwiązać wykorzystując wzory Cramera, które wprowadzimy w wykładach poświęconych działaniom na macierzach. Oczywiście układ trzech równań z trzema niewiadomymi można również rozwiązać stosując metody podstawiania lub przeciwnych współczynników.
Zadania
Stosując metodę podstawienia rozwiązać układy równań:
- \begin{cases} 3x + 4y = 5 \\ 2x - 5y = 0 \end{cases}
- \begin{cases} a + 3b = 7 \\ 5a - 4b = 1 \end{cases}
Stosując metodę przeciwnych współczynników rozwiązać układy równań:
- \begin{cases} x + 4y = 2 \\ 2x - 4y = 3 \end{cases}
- \begin{cases} 3a - b = 12,5 \\ 6a + 5b = 25 \end{cases}
Rozwiązać układy równań metodą graficzną:
- \begin{cases} x - y = 2 \\ 2x - 2y = 4 \end{cases}
- \begin{cases} x + 3y = 7 \\ 5x - 4y = 1 \end{cases}
Rozwiązać układy równań:
- \begin{cases} x - 4y +z = 15 \\ 2x - 5y - 3z = 0 \\ -3x + y = 2 \end{cases}
- \begin{cases} x + z = 0 \\ 5y - 4z = 11 \\ x + y + z = 0 \end{cases}